- «Aspiramos a ser lo que auténticamente somos, pero a medida que creemos lograrlo, nos invade el hartazgo de lo que realmente somos».
- «Los únicos brazos entre los cuales nos resignaríamos a pasar la vida son los brazos de las Venus que han perdido los brazos».
- «Una luz sin fuerza para llegar al suelo ribetea con tiza las molduras y las aristas de las casas, que tienen facha de haber dormido mal, y obliga a salir de entre sus sábanas a las nubes desnudas, que se envuelven en gasas amarillentas y verdosas y se ciñen, por último, una túnica blanca».
- «Jamás existirán caballos capaces de tirar un par de patadas que violenten, más rotundamente, las leyes de la perspectiva y posean, al mismo tiempo, un concepto más equilibrado de la composición, que el par de patadas que tiran los heroicos percherones de Paolo Uccello».
- «Nada ansío de nada, mientras dura el instante de eternidad que es todo, cuando no quiero nada».
- «Aunque se alteren todas nuestras concepciones sobre la Vida y la Muerte, ha llegado el momento de denunciar la enorme superchería de las "Meninas" que —siendo las propias "Meninas" de carne y hueso— colgaron un letrerito donde se lee Velázquez, para que nadie descubriera el auténtico y secular milagro de su inmortalidad».
- «La disección de los ojos de Monet hubiera demostrado que Monet poseía ojos de mosca; ojos forzados por innumerables ojitos que distinguen con nitidez los más sutiles matices de un color pero que, siendo ojos autónomos, perciben esos matices independientemente, sin alcanzar una visión sintética de conjunto».
- «El cúmulo de atorrantismo y de burdel, de uso y abuso de limpiabotas, de sensiblería engominada, de ojo en compota, de rebote y de tristeza sin razón —allí está la pampa... más allá del indio... la quena... el tamboril— que se espereza y canta en los acordes del tango que improvisa cualquier lunfardo».
- «Los cubistas salvaron a la pintura de las corrientes de aire, de los rayos de sol que amenazaban derretirla pero —al cerrar herméticamente las ventanas, que los impresionistas habían abierto en un exceso de entusiasmo— le suministraron tal cúmulo de recetas, una cantidad tan grande de ventosas que poco faltó para que la asfixiaran y la dejasen descarnada, como un esqueleto».
- «Los bustos romanos serían incapaces de pensar si el tiempo no les hubiera destrozado la nariz». | Wij streven ernaar te worden, zoals we in werkelijkheid al zijn, maar naargelang we dit streven benaderen, worden we overwelmd door het gevoel dat we eigenlijk helemaal niet willen zijn zoals we al zijn.
De enige armen waarin we de rest van ons leven zouden willen doorbrengen, zijn de armen van de Venus zonder armen.
Een licht, dat niet genoeg kracht heeft om de bodem te bereiken, tekent met krijt de omtrek van de huizen, die eruit zien alsof ze niet genoeg geslapen hebben, en verplicht de naakte wolken van onder hun lakens te komen, terwijl ze zich omhullen in een geelgroen gaas en uiteindelijk een witte tuniek aantrekken.
Er zullen nooit paarden bestaan die in staat zijn, een paar schoppen voort te trekken die zoveel inbreuk maken op de wetten van het perspectief, maar tegelijkertijd een evenwichtiger concept hebben van de compositie, dan het paar schoppen die voortgetrokken worden door de heldhaftige percheronen van Paolo Uccello.
Ik verlang helemaal niets, zolang het eeuwig ogenblik duurt, dat ik niets verlang.
Ook al veranderen al onze opvattingen over het Leven en de Dood, is het ogenblik gekomen om het enorm bedrog aan te klagen van de "Meninas", die - terwijl ze zelf van vlees en bloed zijn - een naamplaatje dragen waarop "Velázquez" te lezen staat, opdat niemand het authentiek en eeuwenoud mirakel van hun onsterfelijkheid zou kunnen ontdekken.
De dissectie van de ogen van Monet zou aangetoond hebben, dat Monet ogen had als een vlieg; ogen samengesteld uit ontelbare kleinere oogjes, die heel precies de subtiele schakeringen van een kleur kunnen onderscheiden, maar die als zelfstandige ogen deze kleurengamma´s onafhankelijk ervaren, zonder een globale visie van het geheel te bereiken.
Een samenraapsel van bohemiens en bordelen, gebruik en misbruik van schoenpoetsers, vetharige sentimentaliteit, verleidelijke ogen, zinloos geweld en droefheid - dát is de pampa... en niet enkel de Indiaan... de dwarsfluit... de trommel - die, na het ontwaken, zingen in de akkoorden van een geïmproviseerde tango in lufardo.
De kubisten hebben de schilderkunst gered van de tocht en van de zonnestralen, die ermee dreigden haar te doen smelten, maar hebben haar - door de vensters hermetisch af te sluiten, die de impressionisten in hun overdreven enthousiasme hadden geopend - zodanig veel recepten toegediend, en een overdreven hoeveelheid ventilatiekanalen, dat ze haar bijna verstikt en ontvleesd achtergelaten hebben, net zoals een skelet.
De Romeinse busten zouden niet in staat zijn om na te denken, als de tijd hun neus niet vernietigd had. |